Çok sevdiğiniz insanlar olur hayatta , aileniz, dostlarınız, arkadaşlarınız hep hayatınızda olmalarını istersiniz, kimi zaman sizin için ölümsüzdür onlar… İşte benim içinde ölümsüz olanlar var bunlar dan biri de benim pamuk dedem…. Dede kelimesi 4 harflidir ama benim için kocaman bir dünya… yaz tatilinde yanına gittiğiniz de sadece sizinle ilgilenir ,siz ne dersiniz o olur. Onun küçük bir gülümsemesi benim, bizim için her şeydir.
Biz her yaz tatilinde Balıkesir’e giderdik dedem bizi alır evimize götürürdü. Bahçede oynardık üstümüz başımız çamur olmuş kimin umrunda, ben bahçedeki çeşmemizi açar saatlerce çiçekleri sulardım ama ben çiçekleri sularken kendimi de sulardım, sonra kardeşimle dedemin arkasına takılıp kahvehane ye giderdik oralet içmeye, bazen dedem “gelmeyin kızım” derdi. Biz peşinde gizli gizli giderdik yarı yola gelince geri dönme şansımız olmadığından dede diye bağırıp gülerdik sonra birlikte giderdik. Dönüşte ben kardeşimle inatlaşıp derenin kenarından yürürdüm dedem de hep “yapma kızım düşeceksin” derdi ben dinlemezdim. Bir gün gerçekten düştüm o dereye, dedem arkasında beni göremeyince kardeşime soruyor, kardeşimde dereyi gösteriyor dedem yanıma gelip önce beni oradan çıkarıyor sonra “bir yerine bir şey oldu mu?” diye sorup ardından da “ ben sana demedim mi yürüme oradan düşersin” diyerekten bana kızıyor ve ben her zaman ki gibi dudağımı aşağa sallayıp susuyorum, dedem de bana gülüyor o gülümseme var ya benim için her şey demek o anda ..Sonra ben dedemin yanaklarını sıkıp “dedem benim” derdim dedem de “yapma kızım kara oluyor” derdi, bende “napayım dede çok seviyorum böyle yapmasını” derdim . Bir de bizim atımız vardı , dedem bizi alır bir güzel gezdirirdi, peşine takılıp tarlalara giderdik. Eğer ben annemin bana kızacağı bir şey yapmışsam mutlaka kurtarıcım dedemdir! Dedemle zaman çok hızlı geçerdi ben anlamazdım nasıl geçtiğini. Dedem oturmasını çok severdi , bayramlar da kuzenlerle otururken dedem biz rahat etsinler diye erkenden yatıp giderken de “ çok fazla oturmayın” derdi benim dedem hep bizi torunlarını çocuklarını düşünürdü. Dedem için aile her şeydir hala öyle, dışarı çıktığın zaman bir tek “akşam ezanı olmadan evde ol” derdi bizde hep aksam ezanında evde olurduk. Dedemin evine torunları çocukları geldiyse o evde bayram vardır bütün söz hakkı torunlarda olur.
Dedem ne yazık ki bizden çok erken ayrıldı o kadar çok erken ayrıldı ki doyamadık biz ona dedemin torunlarıyla yaşayacağı bir dolu hayat hikayesi vardı, ne yazık ki dedem onları tamamlayamadı.. ve 4 nisan 2006 Salı günü 21:25 de dedem bizi bırakıp gitti… Biz hep dedem iyileşecek ve biz yine eskisi gibi tam bir aile olacağız diye düşünürdük. Hatta 1 hafta boyunca 15 kişi bir evde kalınca bir günlük bize gelmiştik oturacaktık kuzenlerle. Hiç birimiz ayrılmak istemedik aslında ama amca, baba son sözü söylediyse gitmekten başka çaren yoktur, geldik bize film izleyelim o zaman dedik ve bir mesaj “başın sağ olsun” bomboş ekrana baktığımı hatırlıyorum “ne diyor ya bu” dediğimi hatırlıyorum kuzenlerime okudum, inanmadılar annemleri aradık karşıdaki ses konuşamıyordu işte sözün bittiği yer, artık bizim ailemiz yarımdı. o büyük yemek sofralarında özel günler de artık dedem yoktu, o büyük çınar, hep yanı başımızda olacak, her zor anımızda ben buradayım diyen pamuk dedem en sevdiğim gitmişti…Cenaze den tabuttan korkan ben bütün gece dedemin başında oturdum, öptüm onu, yüzünü elledim son kez.
Köye gittiğimde hala dede biz geldik demek istiyorum. Onu ilk kaybettiğimde kuzenlerimizle, köye gittiğimizde kuzenlerimle “dede “ diye bağırdık sonra hepimiz sustuk birbirimize baktık dedem yoktu ki artık.. Küçük kuzenim dışarı çıkmak istediğin de “çık ama aksam ezanında evde ol dedeme söyleriz yoksa” dediğimizde küçük kuzenimin gözlerinin dolması, bizim hiç bir şey diyememiz.. Ben dedemi çok özlüyorum 6 sene oldu, onsuz gecen 6 sene inanmak istemiyorum bazen, dün gibi dedemle yaptıklarım.. Şimdi nerde bir dede torun görsem gözlerim doluyor, ben dedemin elini hiçbir zaman tutamayacağım artık, benim hep bir tarafım eksik kalacak … Ve hayatta en çok korktuğum şey ne biliyor musunuz? Sevdiklerime dair anılarımı unutmak, onların yüzlerini unutmak zorunda kalmak, hayatta en çok bundan korkuyorum. Bir de ben di’li geçmiş zamandan nefret ederdim, şimdi ne kadar çok dikkat etsem de di’li zaman kullanıyorumL,ama o hala benimle ki..
Pamuk dedem ben seni çok özlüyorum ama biliyorum bizi izliyorsun, hala bizimlesin sen ne zaman kafamı gökyüzüne kaldırsam en parlak yıldızı seçip o benim dedem beni izliyor diyip konuşuyorum. çok özledim(k) seni, keşke çıkıp gelsen ben gitmedim ki desen mucize bu dimi .. Sen iyi ki benim dedemsin, biz çok şanslı torunlardık senin gibi bir dedemiz olduğu için, en güzel çocukluğum(uz) sendin..!!
O benim dünyam
Onunla nefes alan ve onunla yok olan
Öylesine güçlü öylesine güzel
Öylesine benim olan....
